|
CHP tarihinde ilk kez “kendi çocuklarini yiyen” bir genel baskani yasiyor.
3 Agustos 2004— Baykal, dün Antakya’da, “Yillardir sag partilere oy veriyorsunuz, bir kere de Sosyal Demokratlari deneyin” demis. Izleyenlerin içinden geçenleri herkes gibi ben de okuyorum, halk diyor ki: “Baykal sen biraksan, biz CHP’yi Iktidar yapacagiz.” |
|
|
Uzun siyasal yasamimda en çok saygi duydugum, güvendigim ve arkadasligindan onur duydugum kisilerin basinda Önder Sav gelir. 1999 seçim kaybindan sonra, bu genel baskani yenilemeden CHP’nin artik iktidar seçenegi bir parti olamayacagini benim gibi gören bir politikacidir. Bugün de böyle düsündügüne kesin inaniyorum. Barolar Birligi Baskanligi’ndaki üstün hizmetleri dolayisiyla politikaci olmaktan daha çok kamuoyunda örnek bir hukukçu olarak taninir. Gerçektende öyledir, her zaman hakkin ve haklinin yaninda ödünsüz ve yürekli tavir almistir. Iki gün önce Yargitay Bassavciligi’nin Olaganüstü Kurultay çagrisina karsi gösterdigi tepkiyi, kullandigi üslubu tanidigim Sav’la bagdastiramadim. Tümüyle hukuk disi ve politikaci agzi ile savciyi, “ismen” tehdit edisini okuyunca, CHP’de birlikte geçirdigimiz yillar, kavgalarimiz, sevinçlerimiz gözümün önünden film gibi geçti. O Önder Sav bitmis, genel baskanin “sekreterligini” yapan siradan bir politikaci olmus. 3 Temmuz 2004 Kurultayi öncesi CHP Genel Sekreteri Sav’a bir mektup yazmistim. O mektubun bazi bölümlerini yinelemek istiyorum; “1999 sonrasi partinin karsilastigi agir sorunlar dogal olarak kisilerin tutum ve tavirlarini asan düzeyde önem kazandi. Çünkü, dünyada oldugu gibi ülkemizde de sistemler çöktü, ideolojiler tarihe karisti, partiler program ve ilkelerini kaybetti. En önemlisi “bireysellik”, genç kusaklarin kafasindan “toplumsal siyasetleri” sildi, atti. Bu ortam, Türkiye’de kendini yenileyen partileri iktidar yapti. Bu gerçegin tam tersine uzun bir süredir CHP’yi, Ecevit ve Baykal adeta kilitlediler. Bugün sokaktaki siradan tek kisinin bile gözünde ve geleceginde bu iki isim yok artik. Bunlar, halktan tümüyle soyutlanmis sanal bir Türkiye’de hem kendi çevresi hem de toplumla kavga ederek, ‘bu büyük tarihi misyonu’ ellerinden birakmamak için var olan yetenek ve becerilerini sonuna kadar kullanmaya söz birligi etmisler, daha kötüsü her seyi de göze almislar.” “Artik ben inaniyorum ki, patiyi kendi mali sanan Baykal’in Türkiye ile, Türk Halki ile gönül, düsünce ve sorumluluk bagi kalmamistir. Onun için tek amaç, varsa yoksa her kosulda, liderlik içgüdüsünü tatmin etmektir. Oysa CHP, Baykal’a babasi rahmetli Hilmi Bey’den kalmadi.” “Simdi çagirdigi bu kurultay ile benim tanidigim Baykal, kendi degisiminin olanagini yaratti. Sen istersen, Baykal’in da onurunu koruyarak gelecekte kendisi için en iyi karari vermesini saglamis olursun.” “Eveleyip gevelemeden söylersek; sen istersen, CHP’yi bu Genel Baskan’dan kurtarabilirsin ve 4 Temmuz sabahi halkin yeniden CHP’ye, kendi yuvasina dönmesini saglarsin. Ismet Pasa’ya karsi rahmetli Kirikoglu’nun gösterdigi yüreklilik benim bildigim Önder Sav’da fazlasi ile vardir. Bu kurultay, CHP’nin yakin gelecegi için son kavsaktir. Senden, Atatürk’ün CHP’sinin Genel Sekreteri gibi davranmani israrla ve kardaslikla diliyorum.” Bu yalvarisim bosa çikti. Önder Sav kurultayda Deniz Baykal’in, hem de inanmadan hukuk disiligina varan tutumunun savunuculugunu yapti. Orada yürekli davranamayan Sav’in, simdi Yargitay Bassavcisi’na gözdagi verircesine ettigi sözlerden elem duyuyorum. Son kurultay herkesin gözü önünde, halk katinda CHP’nin iç kavgalarinin sürdügü ve partinin biraz daha yiprandigi bir kurultay oldu. CHP, tarihinde ilk kez “kendi çocuklarini yiyen” bir genel baskani yasiyor. Baykal, dün Antakya’da, “Yillardir sag partilere oy veriyorsunuz, bir kere de Sosyal Demokratlari deneyin” demis. Izleyenlerin içinden geçenleri herkes gibi ben de okuyorum, halk diyor ki: “Baykal sen biraksan, biz CHP’yi iktidar yapacagiz!” |
|