 |
Partinin basina geldigi günden beri Kiliçdaroglu’na karsi, özellikle ekonomik açidan geliri orta ve daha alt düzeyde olan halk kesiminin güveni ve ilgisi artarak devam ediyor. |
|
-------------------------------------------------------------------------------- Çogunluk, onu 1970’lerin basindaki Ecevit’e benzetiyor. Yilbasini Soma’da yerin altinda maden isçileriyle geçirirken, animsayanlarin aklina Ecevit’in Zonguldak’taki bir “yilbasi” gelmis olmali. Ancak, Ecevit genel baskanliga geldiginde karsisinda partisi üçe bölünmüs ve 12 Mart müdahalesinde “sapkasini alip gitmekle” suçlanan Demirel vardi. Sekiz yildir basbakanlik yapan Erdogan’in asiri partizanlikla, medya basta hemen bütün kamusal kurum ve kuruluslari, etkisi altina aldigi gerçegi karsisinda, Kiliçdaroglu’nun durumu daha iyi anlasilir. Üstelik son on yildir içeride ve disarida her bakimdan yasanan olaganüstü degisim göz önüne alindiginda, 12 Haziran seçiminin, Türkiye ve CHP için çok büyük önem tasidigi açikça görülür. Dünyanin her yerinde oldugu gibi ülkemizde de, seçim sonuçlarini belirleyen baslica etmen, halkin içinde oldugu ekonomik ve sosyal kosullardir. Bu gerçek, mali ve parasal göstergelerin iyi oldugu seçim yillarinda bile yasanmistir. Yeter ki halk hükümette olan partinin karsisinda iktidara gelme gücü gösterebilen bir baska parti bulsun. CHP 1973 seçiminde 1969’da aldigi oyun biraz üstünde, yüzde 32 dolayinda oy almisti. Ancak, parti birinci ve Ecevit basbakan olmustu. Demirel “millet bize muhalefet görevi verdi” dedi. Halkin indinde artik CHP, iktidar yolundaydi. 1977’de de CHP yüzde 42 oy aldi ve iktidar oldu. Ayrica bir gerçegi de saptamak gerekir. Yine dünyanin hiçbir demokratik ülkesinde bir parti iki seçim arasinda oyunu yüzde 10’dan daha çok artiramamistir. Animsarsak, 12 Haziran 2007’de CHP yüzde 21 ve AKP de yüzde 47 oy almisti. Bu açik kapanmaz mi? Olabilir, ama kapanmasi yalniz CHP’ye degil, gelisecek olaylara ve diger partilerin durumuna baglidir. Asil önemlisi, CHP yönetimlerinin ve örgütünün, Genel Baskan Kiliçdaroglu kadar halk indinde güven ve destek saglamasi, sonucu etkileyecektir. Önce diger partilere baktigimizda, sandikta varlik gösterebilecek iki parti daha var. MHP ve BDP. Geçen eylülde yapilan anayasa referandumundaki sandik sonuçlari, MHP’nin sanki gerilemekte oldugu izlenimini yaratti. AKP’nin “açilim” politikasinin gittikçe fiyaskoya dönüsmesi 12 Haziran’a dogru, MHP’nin yitirdigi sanilan oylarini geri alacagini gösteriyor. BDP’nin “bölgede gücünü artirdigi” tahminlerinin ne oranda gerçeklesecegi henüz belli degil. Su siralarda yapilan anketler, 6 ay sonraki durumu göstermez. Geçmis bilgiler, seçimden bir aya önceye kadar yapilan anketlerin, çogunlukla sonucu tutmadigini göstermistir. Bu saptamalar bize, CHP’nin alacagi sonucun yine asil, Genel Baskan'in, parti yönetiminin ve örgütün basarisina bagli oldugunu söyletiyor. Basbakan ve AKP sözcüleri ne derse desin halk, as ve is konusunda dertlenmeyi sürdürüyor. Türkiye bütün zamanlarin en yüksek orandaki issizliligini yasiyor. Yüzde 13, hiçbir tarihte görülmemistir. Okumus issizlerin orani yüzde 30’larin üzerindedir. Gelir dagilimi açisindan, Birlesmis Milletler'in siralamasinda Türkiye, yoksul Afrika ülkeleriyle, en adaletsiz grubun içinde yer aliyor. Dört kisilik bir ailenin açlik siniri 900 lira ve yoksulluk siniri da 3.000 liradir. Bu gerçekler, Kiliçdaroglu’nun ilk seçimi olacak 12 Haziran’da büyük olasilikla yüzde 30-35 araliginda oy alabilecegini gösteriyor. Bu sonuç, bir sonraki seçimde CHP’ye iktidarin kapisini açacaktir. Yazimi, dostum Erhan Ögüt’ten aldigim bir mesajla bitiriyorum: Yazilariniz hep belirli bir iyimserlik içerdigi ve insana umut asiladigi için keyifle okuyorum. Bu nedenle tek umut olma potansiyeline sahip kurulus CHP ve ondan da bir sey bekleyebilmenin kivilcimini çakan Kiliçdaroglu. Küçükken agabeyimden duydugum bir deyis vardi, "Servet giderse bir sey kaybolur, namus giderse çok sey kaybolur, umut giderse her sey kaybolur." |
|