 |
Milli görüsün dogal lideri Prof. Necmettin Erbakan’a karsi AKP’yi kurduklari gün, ilk “Besli” aralarinda kader birligi yapmislardi. |
|
Ancak R. T. Erdogan daha ilk günden beslerin kader arkadasi degil, birligin 'Reis'iydi. Yasal engeli yüzünden 2002’de milletvekili olamayinca Reis, içlerinden kendine en uygununu (en güvendigini), Kayserili Abdullah Gül’ü “basbakan” olarak seçti. Ikisi de biliyordu ki, bir ara formül bulana kadar, tipki bir zamanlar Süleyman Demirel’in Hüsamettin Cindoruk’u gibi Gül’de, R. T. Erdogan’in emanetçisiydi. Bekleyis, umduklarindan kisa sürdü. Imdatlarina CHP Genel Baskani yetisti. Deniz Baykal’in demokratik anlayisi sayesinde yapilan Siirt ara seçiminde milletvekili olan R. T. Erdogan, emanetçisinden, sahibi(!) oldugu basbakanligi aldi. Aslinda, o gün bugün AKP’de ve kurucular arasinda degisen bir sey yok. Reis kader birliginin mutlak hâkimi olmaya devam ediyor. Degisen, artik R. T. Erdogan’in kendisini yalniz AKP’nin degil, Türkiye Cumhuriyeti'nin Reisi olarak görmesi. Söyle basa dönelim ve animsayalim; AKP’yi kurmak için kader birligi yapan beslinin dördü, soyadi sirasiyla, Bülent Arinç, Abdullah Gül, Mehmet Ali Sahin ve Abdüllatif Sener’di. Dördü de Erbakan Hoca’nin milli görüs okulundan gelme, REFAH Partisi'nin milletvekiliydiler. Parti kapatilinca, yeni kurulacak SAADET Partisi'nin basina Arinç gelmek istedi. Hoca, ona da, arkasindan talip olan Gül’e de güvenmedigi için “emaneti” Recai Kutan’a verdi. Bu gelismeler sirasinda ben de milletvekiliydim. 1974'teki CHP-MSP koalisyon hükümetindeki kabine arkadasligimiz dolaysiyla, Erbakan Hoca'nin kader birligi takimini yakin taniyan birisi olarak, su saptamami hep yinelerim; SAADET açilirken hoca emanetçiligi Arinç ya da Gül’e verseydi, R. T. Erdogan politikada basarili olabilir, yükselir ve basbakan da olurdu ama asla bugünkü Erdogan olamazdi. Kader Birligi ilk ihaneti(!) Abdüllatif Sener’den gördü. Kendi açiklamasinda dedigi gibi, R. T. Erdogan’in emir kulu olmayi içine sindirememis ve yolunu ayirmisti. Mehmet Ali Sahin, 2007 seçimi öncesi, sesini solugunu kesti ve geri plana itildi. Arinç artik ne kadar gözyasi dökse de, gözden düstü. Gül’e gelince; 2007’de Erdogan, kendisi Çankaya’ya çikmak istiyordu. Ancak henüz derin devletin elinden vesayeti alamamisti. “Zamanlama” konusunda basta Demirel, geçmis liderlerin içinde en ustasi tartismasiz Erdogan’dir. O yüzden, bagrina tas basti ve Gül’ü içini sindirdi. Iste simdi artik, 2014’te önce Cumhurbaskani sonrada baskan olma yolunda kosuyor. Ne zaman kime karsi “alttan alacagini”, kime “diklenecegini” çok iyi ögrenmis durumda. Bir süre önce Gül’le, tutuklu milletvekilleri konusunda limonilestiginde, “kader arkadasimla aramizda sorun yok” derken, aslinda Cumhurbaskani'na, kibarca “arkadas, haddini bil” diyordu. Kader birligi de çok geride kaldi artik. Bundan böyle herkes tek basliliga katlanacak, Çankaya’da otursalar bile! Yazimi, laik demokratik cumhuriyet asigi, yurt sevgisi ve yurttaslik bilinci doruklarda olan dostum Ertugrul Çepni’nin satirlari ile bagliyorum: Basbakan Erdogan’a fikirler gaipten mi geliyor? Nerede varmis "tek baslilik?" Demokrasi katilimcilik evresinde! "Kuvvetler ayriligindan ne anliyor acaba? (...) Iran anayasasina bir göz attim; Ahmedi Nejat devlet sistemi içinde kendine çizilen alanin içinde yetkili sadece! Ordu ona bagli degil, polis ona bagli degil, istihbarat ona bagli degil, devrim muhafizlari ona bagli degil. Dini lideri o belirlemiyor! Halk 86 akilli kisi seçiyor. Bu kurul dini lideri seçiyor ve sonra yilda bir toplaniyor. Ordu, polis ve devrim muhafizlari dini lidere bagli. Dini Lider anayasa kurulunun 12 üyesinin 6’sini belirliyor, diger altisini halk meclisi belirliyor. Meclisin tüm yasalar bu 12 kisilik kuruldan geçiyor! Nerede tek baslilik? Amerika'ya mi özeniyor! Amerika Baskani, bir senatör itiraz ederse büyükelçi bile atayamaz... Her vatandas anayasa mahkemesine gidip hükümetin bir kararini durdurabilir. Amerikan anayasasinin yapimcilarinin hedefi, herkesin birbirini denetlemesi ve gerektiginde sistemi tikayabilmesiydi! Nerede tek baslilik? Zaten, Atinali Bilgeler söylemisti, “demokrasi popülizme esir olunca, demagoglar lider olur, sonra da diktatör olurlar.” |
|