 |
Tayyip Erdogan'i halk, ilk kez 1994 yerel seçiminde Istanbul Büyük Sehir Belediye Baskan adayi oldugunda tanidi. |
|
SHP'nin adayi Zülfü Livaneli, DSP'nin Zekeriya Temizel, ANAP'in Ilhan Kesici, CHP'nin Ertugrul Günay, DYP'nin Bedrettin Dalan ve Refah Partisi'nin adayi da, bugünkü AKP'nin Genel Baskani ve Basbakan Tayyip Erdogan'di. Televizyondaki tartismada çok iyi animsiyorum, digerlerine göre az deneyimli sayilirdi ama sanki hepsinden daha atak, hirsli ve bilgiç bir görüntü verdi. Sonuçta oylar darmadagin oldu ve yüzde 23 yani geçerli oyun dörtte biriyle R.T.Erdogan Istanbul’un Belediye Baskani oldu. O basari, onun bu günlere gelmesinin kapisini açti. Ancak R.T.Erdogan’in bu günkü asil kisiligini anlamak için daha önce 1991 genel seçimindeki bir olayi animsamamiz gerekir; Milli Görüs siyaseti 1991 seçimine Refah Partisi (RP) ile girdi. Erbakan Hoca o seçimde Istanbul listesinin basina yani 1. siraya il baskani R.T.Erdogan’i koydu. Aldigi oyla RP sadece bir milletvekili çikarabildi. Dolaysiyla ilk siradaki R.T.Erdogan’in milletvekili olmasi gerekiyordu! Ne var ki, o seçimde ilk ve son defa “tercihli oy” sistemi uygulanmisti. Yani seçmen oy verirken parti listesindeki adaylardan istediginin yanina tercih isareti koyabiliyordu. Iste bu nedenle o seçimde RP’nin 2. sirasindaki aday R.T.Erdogan’dan daha çok tercihli oy aldigi için birinci siraya geçti ve R.T.E ikinci siraya düstü ve de milletvekili olamadi. Bu sonucu kabullenemeyen R.T.E. milletvekili olan partili arkadasini istifaya zorladi! O kadar yildirmis olacak ki, Genel Baskan Necmettin Erbakan’in yemin ettikten sonra o milletvekilini üç ay Almanya’ya kaçirdigi söylentisi yayildi. Bu olayi neden animsattim; Basbakan Erdogan Çankaya’ya çikmak için olaganüstü bir heyecan ve hirs içinde. Üstelik cumhurbaskani olunca basbakanligin bu gün kullandigi tüm yetki ve güçlerini de kimseye birakmak istemiyor. O nedenle Çankaya’ya istedigi gibi çikmak için cumhurbaskanligi seçiminden sonra AKP’nin düne kadar olasi basbakan adayi A.Gül’ü, simdiden tasfiye etmenin kararligi içinde. Yani, 1991’deki gibi bir kazaya ugramamak için partisi içinde herkesin ve her ihtimalin üzerine, tam bir baski kurmus durumda. Cumhurbaskani Gül de bu gerçegi görmüs olmali ki, konusmalarinda bir ileri iki geri adim atan bir izlenim veriyor. Sonunda, ya kader arkadasina boyun egecek ya da inzivaya çekilecek! Yani kamuoyunun “tercih oyu” Gül’den yana olsa da R.T.Erdogan, hiçbir kosulda “tek adam iktidarini” asla paylasmamaya sanki yemin etmis. Zaten seçim aksami balkondaki tablo da, artik Türkiye’nin ortasindan ikiye bölündügünü ve bir yarinin sahibinin de AKP degil, aile boyu R.T.Erdogan oldugunu resmediyordu! Bir sosyal demokrat olarak bunlari saptamaktan kastim, “Gündemi istedigi gibi eline alan R.T.Erdogan’in karsisinda laf etmekten baska çare yok” demeye getirerek, umutlari kirmak degil. Tersine yetki ve sorumluluk düzeyindeki herkesi bilemek niyetiyle Atatürk'ün su sözlerini animsatmak istedim: "Durumu tartisirken ve önlem düsünürken aci olsa da, gerçegi görmekten bir an geri kalmamak gerekir". Dolaysiyla seçim sonuçlari yüzünden geçmisteki gibi birbirine düsmek yerine, karsi karsiya olunan gerçegi görüp “ne yapmali” sorusuna açik ve dürüst bir sekilde yanit aramak gerekir; Oysa görüntü öyle degil. Genel Baskanlik düzeyinde yerel seçim öncesi tek gündem halinde Basbakanin kisiligi üzerinden yürütülen ve seçmenin sicak bakmadigi görülen bir kisilik tartismasi tirmandirilarak sürdürülüyor. Öte yanda da, partiyi “kurultaylar partisi” haline getiren eski anlayis, seçim sonuçlarini bahane ederek ve yine kendi gelecek bencil kariyer hesaplariyla, gözleri parti içi tartismaya çekme çabasinda. Umudunu bu partiye baglamis seçmen CHP’nin bu ilkelliginden yorgun düstü ama birileri(!) hem de artik geçkin yaslarina karsin, hala içlerindeki hirsi tatmin yolunda kosturup durmaktalar! Baska yerde aramayalim, ülke bu hale gelirken de suçlu aramizdaydi, bu gün de aramizda… |
|