|
Yarim yüzyil sonra gerçek o ki, baris, demokrasi, insan haklari, hukukun üstünlügü açisindan, ülkemin karsi karsiya kaldigi “olaganüstü hal”, laik demokratik cumhuriyet sevdalilarini, O’nu ve onun gibi “yürekleri-akillari”, mum yakip arar duruma getirdi. Gittikçe tirmanan bu “hali!” anlamak için Ugur Mumcu’nun yok edilme nedenlerine bir kez daha bakmak yeter. Olayi izleyen dönemdeki resmi açiklama ve haberlerden çikardigim özet; “Ugur Mumcu, 24 Ocak1993’te Ankara’da Karli sokaktaki evinin önünde, arabasina konan C-4 tipi plastik bombanin patlamasi sonucu suikasta kurban giderek yasamini yitirmistir. Olayin hemen ardindan yerinde inceleme yapan uzmanlarin, hiçbir delil bulamadigi, patlamayla etrafa dagilan ve cimbizla toplanmasi gereken delillerin ise süpürgeyle süpürüldügü iddia edilmistir. Güvenilir ajanslarda, suikasti, Islami Hareket, IBDA-C, Hizbullah gibi örgütler üstlendigi açiklanmistir. Suikastin arkasinda kontrgerillanin oldugu da iddia edilmistir. Sorgulanan emekli asker Ümit Oguztan, ifadesinde, ‘Mumcu'nun, seri numarasi silinmis ve Kürdistan Demokratik Partisi lideri Celal Talabani'ye götürülen silahlarla ilgili arastirmasi nedeniyle öldürüldügünü’ iddia etmistir.”
Arkadasim Ugur Mumcu
Yil 1964, Devlet Planlama Teskilati (DPT) ilk heyecanli yillarini yasiyor. Ismet Pasa Basbakan, o tarihte verdigi özel önem nedeni ile olacak DPT, bugün Meclis Baskanini oturdugu bölümde, TBMM’de çalisiyor. Girdigim sinavdan sonra, meclisin islemeli kapisinda asili listede adimi gördügüm gün duydugum mutlulugu ve gururu hala içimde tasiyorum. Artik “Planlamaci” olmustum. Ülkeyi kalkindiracak, tarim toplumu olmaktan kurtaracak, gelismis sanayi ülkesi yapacak tilsimi, birinci bes yillik plan sayfalarinda okurken birlikte sevindigimiz, heyecanlandigimiz dostlar arasinda çok isimler var. Hikmet Çetin, Baran Tuncer, Yalçin Küçük, Icen Börtücene, Günal Kansu, Sevil Korum, Yilmaz Karakoyunlu, Birgen Keles, Oral Akman, Yilmaz Sezek, Güngör Uras ve diger unutmadiklarim.
O tarihte Baskent Ankara, henüz milyonun altinda nüfuslu bir kent. Bahçelievler hem yeni hem de en temiz havali bir semt. Kiralik için, 10. sokakta bir aksam saati, gittigim dairenin salonunda, evin annesi ile konustuk anlastik ve sözlesmeyi imzaladik. Salonun kösesinde kitaplarina gömülmüs, gözlüklü bilim adami görünümlü genç bir üniversiteli dikkatimi çekti. Planlamaci oldugumu duyunca, dersi birakti ve bana sorular sormaya basladi.
Ugur Mumcu, arkadasi olmaktan gurur duydugum, inançli bir sosyalist ve ulusunu seven, insanliga karsi bütün yüregi ile bagli ve sorumlu bir aydindi. “Merkezî Planlamanin”, çagdas uygarligi hak eden halkimizi yoksulluktan kurtaracagina bizim gibi bel baglayanlardandi. Üniversitede, gençligin düsünce önderlerindendi. Siyasetin olumsuzluklarin kaynagi oldugu kadar, her toplumsal kazanimin ancak onunla olacaginin tam bilinci içinde idi. Iyimserligi, Ugur Mumcu’yu demokratik olmasa da, devrimci bir askerî kalkismanin, ülkeyi daha kisa sürede bagimsiz ve kalkinmis bir düzeye çikaracagi sanisini vermisti. Kisa sürede yanildiginda, gerçegi erken görme yürekliligini göstermisti. Sovyetler Birliginde (Rusya) komünizmin hizli düsüsünü en erken sezenlerden biriydi. Dogmalardan gerçeklere varilamayacagini yorumlayarak, toplumlarin asil sorununun, “insan haklari ve hukukun üstünlügünü saglamak” oldugu yargisi, artik Mumcu’nun “düsüncelerinin temeli” olmustu. Iste bu çizgide kimselerin üzerine gidemedigi gerçekleri bulmaya ve hiç korkmadan açiklamaya kendisini adadi.
Bunun Türkiye’de yasam pahasina bir büyük dava oldugunu herkesten önce ve çok biliyordu. Son on alti yilda yasananlar, bilgilerinin, saptamalarinin ve yorumlarinin dogrulugunu ve onun gerçek bir aydin ve düsünür olarak hakliligini apaçik ortaya koydu. Arkadasim Ugur Mumcu’dan aldigim ve bellegimde canli duran en güçlü ders, “umut her zaman vardir” inanciydi. Sevgi ve özlemle aniyorum
|
