|
Amerikan tarihinin modern zamanlarinda yine ilk kez Baskan Bush oy hesabina gelmedigi için, Siyah Amerikan Derneklerinin en önemli ve en büyük kurulusunun çagrisini kabul etmedi. Yani Baskan açikça, Afrikan Amerikan (Siyah Amerikali) karsitlarinin sempatisini kazanmak amaci ile ayirimcilik yapmaktan hiç çekinmiyor. Bunlarla da yetinmeyen Bush’un, son günlerde Amerikalilarin özellikle 11 Eylül’den sonra daha çok siginma gereksinimi duydugu “dini inançlarini” kullanma yolunda da yeni propaganda yöntemleri hazirligi içinde oldugu konusuluyor.
Türkiye’de son günlerde erken seçimlerden söz edilmeye baslandigindan beri, Tayyip Erdogan’in da siyasal konusmalarda “dini” daha çok kullandigi görülüyor. Bizim Basbakanin zaten var olan bu tavrinin siklasmasi, aliskanlik haline getirdigi dostu Bush’u taklit etme merakindan kaynaklaniyor! Ancak burasi Amerika, böyle yapmakla Baskan, yüzyillardir toplumun yasaminda tam anlami ile oturmus olan “laik düzeni” tartisir hale getirmiyor, getiremiyor. Bush, Tayyip Erdogan’in gecen hafta “ülkenin ileri gelenleri caminin semtine ugramazlar’ sözüne benzer sekilde rakibi, Baskan adayi John Kerry için “kiliseye gitmez” demeyi aklindan bile geçirmiyor. Dünya imparatoru olsa da, Amerikan Baskani “din” gibi en duyarli bir konuda rakiplerini Amerikan halki ile yabancilastirmaya dönük söylemlere cesaret edemiyor.
Baskan Bush’un, çogunluk aydin ve gerçek demokrat çevrelerce hiç dogru bulunmayan yeni sakincali taktiklerine karsin, seçimi kaybetme olasiliginin her hafta daha da arttigi söyleniyor. En büyük ve yaygin televizyon kanallarinin Beyaz Sarayi açikça kollamasinin bile, Bush’u kurtaramayacagi dillerde daha çok yaygin.
Ancak görünen o ki, “Amerika dünyadan giderek kopuyor”. Artik sanki Amerika bir taraf, öbür dünya tam karsisinda. Kendi kökleri Ingilizlere, Fransizlara, Almanlara bile ve digerlerine korku ve kusku ile bakar olmuslar. Elbette bu durum, Bush ve onun Cumhuriyetçi takiminin Beyaz Saraya gelmeden önce Amerikan Kapitalizminin dünyaya dönük özellikle “yenidünya modeli” diye öngördügü, bir anlamda planin dogal sonucudur.
Kasim secimi öncesi Demokratlarin Bush’a karsi en önemli savi da, zaten bu konuda belirginlesiyor; Demokrat aday Kerry’nin seçim bildirgesinin birinci maddesi, dünya ile özellikle ve öncelikle Avrupali dostlari ile Bush’un bozdugu dostluk iliskilerini yeniden kurmayi öngörüyor.
Buradan bakilinca, Bush’un son NATO olayinda izledigi “Türkiye’ye yakinlik fotografi” bizim gibi, kullanmak (istismar) istedigi ülkelere karsi Beyaz Sarayin gerçegi ve içerigi olmayan sanki “numara”si olarak görülüyor.
Bu saptamalar, bazilarina göre demokratlar kazanirsa, Türkiye’nin kisa dönem dis iliskilerinde zarar görecegi, özellikle Avrupa Birligi konusunda varligina güvenilen ABD desteginin yok olacagi gibi kurgularin, gerçekte yanlis oldugunu göstermektedir.
Amerikan aydinlarinin, çagdas demokratlarinin ve Avrupa’nin açikça istemedigi Bush’u, Tayyip bey istese de, Türkiye’nin istememesi daha gerçekçi ve dogru olur. |
