|
|
Amerikan Baskanlarindan Abraham Lincoln esinden bosanmis bir kisi idi. “Ordular idare ettim, Amerika’yi ‘Birlesik Devlet’ yaptim ama, maalesef evliligi basaramadim, bir karimi idare edemedim” demis.
Zengin, hali vakti yerinde, çevresinde saygin bir beyefendi, kendi gibi akilli, bilgili, ekonomik özgürlügü olan ve onuruna çok önem veren karisi ile geçinemezmis. Yillar süren birlikteligin bir asamasinda artan sürtüsmelerden yorgun düsen bu erkisi, sonunda sinir doktoruna gitmek zorunda kalmis ve ondan yardim istemis. Doktor çareyi günün moda olan Prozac basta (görmediyseniz öneririm ‘Prozac Toplumu’ isimli Amerikan filmini mutlaka görün) cipram, lustral, seroxat gibi günümüzün ilaçlarinda bulur.
|
|
Beyefendinin hastaliginin özellikle son yillarda kentsoylularin çok sik yakalandigi Panikatak oldugunu etrafta bilmeyen kalmaz. Arkadaslari, dostlari, sevenleri her türlü moral destegini saglamak için seferber olurlar, ama nafile. Bir gün lüks arabasinin arizasi dolayisiyla oto tamircisine gider.
Rastlanti buya, ünlü isadami Korkmaz Yigit’in kendi televizyon kanalina çikip ülkeyi karistiran günah çikarirken söyledigi gibi, bizim beyefendinin de o gün gene, vücut kimyasi altüst olmus durumdadir.
Ibrahim Usta arabayi her zamanki gibi servise alir, kaputu açar ve tamire baslar. Beyefendi içinde bulundugu sikintiyi atmak telasi ile bir seyler yapmak ister, bir yandan da kendi kendine söylenip durur. Eli iste olan Ibrahim Ustanin rahatsiz olmayacagini düsünerek, cep telefonu ile doktorunu, öte yandan ilaçlari için kutusunu ararken beklemedigi bir tepki görür tecrübeli ustadan; “Beyim otur bakayim suraya” der, Ibrahim Usta ve eline bir kalem ve kirli bir kagit alir. Baslar kagidin üstüne yan yana rakkamlar yazmaya; “1.000.000.000.000.000…” ve döner Panikatak halindeki beyefendiye sorar, “oku bakiim bu kaç?”. Telasli ve saskin beyefendi, biran bakar, birden sakin bir sesle ve bilgiç bir edayla “Bir Katrilyon” der. Dogrulugundan çok emin oldugu soruyu yanitlarken beyefendi biraz rahatladigini sezer. Içinde bir sevinç ve küçük bir huzur kipirtisi duyar. Usta, “Dur hele beyim, ben seni imtihan etmek için yazmadim bu rakkamlari, simdi söyleyin pekiy bu kaç” der: “000.000.000.000…” Beyefendi de saskinlik artar, ancak bir oto ustasinin bu ince ve zeka dolu tavri onu, içinde bulundugu kötü ruh halinden tatli ve huzurlu bir meraka tasir. Bu kez o ustasina, “Sen ne demek istiyorsun Ibrahim Usta, uzatma lafida söyle” der. Ibrahim Ustanin görmüs geçirmis, o yorgun argin yüzünden sicak bir sevecenlik akarken, agzindan su sözler çikar; “ilk yazdigimdaki 1 (bir) zatialiniz, kimliginiz, kisiliginizdir. Diger 15 adet 0 (sifir) ise sizin esiniz dahil çevrenizdeki her sey, bütün maddi varliginizdir. Ikinci yazdigimda artik 1 yok, yani siz yoksunuz, kalanlarin ne oldugunu daha iyi gördünüz. Siz olmadikça, diger her seyiniz bostur, degersizdir” der.
O arada kalfalar tamiri bitirmis ve otomobil yola çikar duruma gelmistir. Beyefendi yeni dogmus gibi direksiyona oturur ve ne prozac, ne seroxsat nede diger haplari animsar, basar gaza. Dikiz aynasindan Ibrahim Ustanin iki eli havada “Beyefendi isçilerin haftaligini ödeyecektim bu aksam” diye seslendigini bile görmez uçar gider.
|